مرکز مهارتهای بالینی دانشگاه علوم پزشکی ایران، در سال 1383 همزمان با آتش سوزی مسجد ارگ تهران به همت دکتر کامران سلطانی عربشاهی، معاون آموزشی وقت دانشگاه و با هدف آموزش کارآموزان و کارورزان در خدمت رسانی به بیماران سوختگی پایه گذاری و در سال 1387 رسماً در بیمارستان فیروزگر با مدیریت دکتر رضی دادگر افتتاح شد.

در سال 1393 مرکز مهارتهای بالینی دانشگاه علوم پزشکی ایران به دانشکده پزشکی انتقال یافت.

مولاژهای اولیه این مرکز از طریق خرید مانکن از خیابان لاله زار و کوچه برلن و سفارش به کفاشی های سپهسالار برای پوشش مانکن‌ها با کمی چرم و ابر زیر آن به منظور استفاده برای بخیه زدن تهیه می‌شد. هربار هم که چرم و ابر از بین می‌رفت، مجدد سفارش تمدید می‌شد تا اینکه شرکت‌هایی پدیدار شدند که توانستند مانکن‌های پیشرفته‌تر خریداری کنند. این مانکن‌ها از تجهیزات اولیه خریداری شده برای این اسکیل لب بودند:

• صداهای قلبی و ریوی
• نیم تنه
• مولاژ سردیس (لوله گذاری در تراشه و اینتوباسیون)
• تعدادی مولاژ دست و پا (برای بخیه زدن)

بعد از ادغام که دانشگاه مجدد جدا شد، مولاژهای یاد شده مستهلک شده بود و دوباره بودجه برای خرید تجهیزات اسکیل لب شارژ شد که با آن تجهیزات فوق دوباره خریداری شدند.

اولین بار درخواست بیمارستان مجازی (شبیه سازی شده) توسط دکتر توکلی اعلام شد (20 سال پیش با اعتبار 400 میلیون تومان) که به دلیل اعتبار مورد نیاز بالا در هیئت رئیسه دانشگاه رد شد.

در نهایت در سال 1401 به همت معاون آموزشی (دکتر باقری فرد) و مدیر مرکز مطالعات وقت دانشگاه (دکتر حوریه محمدی کناری) بیمارستان شبیه سازی شده آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی ایران افتتاح شد. این بیمارستان دارای اتاق‌های ICU، مادر باردار، اتاق عمل، واقعیت مجازی LP، و یک ست اتاق فرار با 4 اتاق تو در تو است که هم اکنون در حال تجهیز و آماده سازی برای بهره برداری در جشنواره های بازی می‌باشد.    

منبع جمع آوری اطلاعات:دکتر سید کامران سلطانی عربشاهی، دکتر حمیدرضا برادران، آقای فرشاد پوررسول 

راوی: دکتر سید کامران سلطانی عربشاهی